نگرش زنان 40-60 سالۀ شهر اهواز نسبت به یائسگی و ارتباط آن با عوامل دموگرافیک

زمینه و هدف: یائسگی یکی از مراحل انتقال طبیعی رشد است که می­تواند تغییرات جسمی، ذهنی، اجتماعی و روانی خاصی را ایجاد کند. نگرش زنان چه قبل از یائسگی و چه بعد از یائسگی نسبت به این پدیده، از جمله مسایل مطرح است. هدف از این مطالعه، بررسی نگرش زنان 40-60 ساله نسبت به پدیدۀ یائسگی و تعیین برخی عوامل مرتبط با آن بود. روش بررسی: این پژوهش، یک مطالعۀ مقطعی است که بر روی 400 نفر از زنان 40-60 سالۀ شهر اهواز در سال 1391 انجام شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسش­نامه­های اطلاعات دموگرافیک و نگرش بودند که با مصاحبه تکمیل شدند. نمرات مربوط به نگرش به دامنه 0-20 تبدیل شدند. عدد بزرگتر نشان­دهندۀ نگرش بهتر نسبت به یائسگی بود. امتیاز نگرش 10 و کمتر از آن به­عنوان نگرش بد و نگرش بیشتر از 10 به­عنوان نگرش خوب در نظر گرفته شد. داده­هابا  نسخۀ 16 نرم­افزار  SPSSو با استفاده از آماره­های توصیفی، تست های تی و آنووا در سطح معنادار 5 درصد آنالیز شدند. یافته­ها: میانگین نمرۀ نگرش افراد نسبت به یائسگی 3/3±4/14 بود. 5/14 درصد افراد (58 نفر) نگرش منفی و 5/85 درصد (342 نفر) نگرش مثبتی نسبت به یائسگی داشتند. امتیاز نگرش به یائسگی با میزان درآمد (0001/0>P)  و سطح تحصیلات (02/0=P) ارتباط معناداری نشان داد. نتیجه­گیری: اگرچه اکثر زنان شرکت­کننده در مطالعه نگرش خوبی نسبت به یائسگی داشتند، اما تلاش جهت ارتقای هر چه بهتر آن ضروری به­نظر می­رسد.